သမိုင္း နန္႔ ပရိယာယ္

ေအအေၾကာင္းအရာကို မေျပာခင္ ပထမဆံုးေျပာခ်င္စြာက အကၽြန္သည္ သမိုင္းနန္႔ ပတ္သက္လာေက မူႀကိဳအဆင့္ရာဟိေၾကာင္း သိစီခ်င္ပါေရ။

အဂုေနာက္ပိုင္း ရခိုင္ျပည္ထြက္ အခ်ိဳ႕ေသာမဂၢဇိန္းတိ၏ သမိုင္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးတိမာ ကိုယ္ရို႕မ်ိဳးရိုးဂုဏ္သိကၡာ နိမ့္ပါးစီေရ အေၾကာင္းအရာတိကို ရီးေရလူကလည္း ရီးကတ္ၿပီးေက ထည့္ပီးေရလူကလည္း ထည့္ပီးနီကတ္ေတလို႔ တြိလာရပါေရ။ေအခ်င့္ျဖစ္ရျခင္း၏ အရင္းအျမစ္ကို လိုက္ၾကည့္ေရခါ ကိုယ့္သမိုင္းေၾကာင္းကို ကိုယ္ရို႕ဖာသာ သုေတသနလည္းမလုပ္ကတ္၊ အျခားလူမ်ိဳးတိရီးေရ က်မ္းတိ၊ စာတန္းတိကို ကိုးကားခါ ကိုးကား၊ တိုက္ရိုက္ ဘာသာျပန္ဗ်ာလ္ ကူးခ်ခါ ကူးခ်ဗနာ ကိုယ့္ျပည္ထုတ္စာအုပ္တိမာ ထည့္လာကတ္ လို႔ျဖစ္ေတ ဆိုစြာတြိလာရပါေရ။

ေဒကမၻာမွာ လူမ်ိဳးေပါင္း ေထာင္နန္႔ခ်ီလို႔ ဟိလီေရ။ ယင္းခ်င့္ထဲမာ ကိုယ္ရို႕လူမ်ိဳးနန္႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံဖူးခေရ လူမ်ိဳးတိလည္း ပါလီဖို႔။ ဇာလူမ်ိဳးကမွ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကလြဲလို႔ တျခားလူမ်ိဳးတိအေၾကာင္း မႏွိမ့္ခ်ေကရာဟိလီဖို႔၊ ဂုဏ္တင္ဗ်ာလ္ရီးဖို႔ဆိုစြာ ေမေသပိုင္ေလ့မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

ပင္လယ္ျပင္ကို စိုးမိုးခေရ ေဒလူမ်ိဳးကို ေၾကာက္လို႔ ပင္လယ္ျပင္မာ ထင္တိုင္းႀကဲးခြင့္မရခေရ အျခားလူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးက ကိုယ့္ဖာသာႏိွမ့္ခ်ဗ်ာလ္ ရီးဖို႔ထင္ပါလာ။

ရႊီၿမိဳ႕ေတာ္က ညလင္ကြင္း မာ “One man, One rupee” ေအာ္ဗ်ာလ္ အေရာင္းခံခရေရ မ်ိဳးႏြယ္တိက ေဒလူမ်ိဳးကို အမႊန္းတင္ဗ်ာလ္ ရီးပါဖို႔သိ့လား။

ေဒကျပည္သားတိကို ျပည္ပကကုန္သည္တိ စ်ီးႏွိမ္ခ်င္ပိုင္ႏွိမ္၊ သူရို႕ဘက္က တင္သြင္းေရပစၥည္း အရည္အသြီးမျပည့္မမွီ ခ်င္တိုင္းပ်င္ခြင့္မရေအာင္ ဘုရင္က ကုန္သြယ္မႈအားလံုးကို ဘုတ္အဖြဲ႕တိဖြဲ႕ဗ်ာလ္ တိုင္းျပည္နီရာအႏွံ႔မာ ထားပီးခေရ။ သူရို႕ခ်င္တိုင္း ပ်င္လို႔မရခေရ ေဒလူမ်ိဳးကို သူရို႕သမိုင္းမာ ဂုဏ္တင္ဗ်ာလ္ မွတ္တမ္းရီးကတ္လီဖို႔လား။

ယင္းခ်င့္တိကို ကိုယ္ရို႕လူတိက ဘာသာျခားစာတိ တတ္ေတဆိုဗ်ာလ္ ဗန္းရ ရလို႔ ကိုယ္ရို႕သမိုင္းမာ ေရာထည့္ဖို႔ လုပ္နီကတ္လီေရ။ ယင္းပိုင္ရီးေရလူ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ကိုယ့္စြာမွန္ေရ၊ သူ႔စြာမွားေရဆိုဗမနာ တစ္ခါတစ္ခါ စာရြက္ထက္မာ ရန္ျဖစ္ကတ္သိ့ေရ။ ယင္းပိုင္ေဆာင္ပါးတိ ဖတ္ဖူးကတ္ေတ လူတိက ဘေဇာင္ပိုင္ဟိလီေလမသိ၊ အကၽြန္ကေတာ့ခါ ကေကာင္းေဒါသျဖစ္ေတ။ ယင္းခ်င့္တိကို အဂုေခာတ္ ေနာက္ေပါက္အေခ်တိရာ ဖတ္ရေက ကိုယ့္သမိုင္းကို အထင္မႀကီးေရအျပင္ အျမင္ဆိုးတိနန္႔ ျမင္လားႏိုင္ပါေရ။

သမိုင္းရီးေရဆိုစြာ နယူကလီးယားဗံုးက စနက္တံကို မွင္တံလုပ္ဗ်ာလ္ရီးရစြာနန္႔တူေရ။ ဆေကေလာက္ လြဲလားစြာနန္႔ ကိုယ္ရိို႕မ်ိဳးဆက္တိ ေခာတ္အဆက္ဆက္ နီထိုင္လားဖို႔ ေဒၿမီစြာ ေရဒီယိုသတၱိၾကြတိနန္႔ နီဖို႔မရေလာက္ေအာင္ ဒုကၡက်လားႏိုင္ေရ။ ေယတြက္နန္႕ ပရိယာယ္ ဟိကတ္ဖို႔ေတာ့ခါ လိုပါလိ့ေမ။

အယင္ေခါက္ကေလ ့အဂၤလိပ္သမိုင္းပညာသွ်င္တိ၊ ဟိႏၵဳတ္ေက်ာက္စာ၀န္တိ ပ်င္ကတ္စြာ ဗုဒၶဘာသာ၏ အဆီအႏွစ္ျဖစ္ေတ ေယဓမၼာဂါထာကို ေဂါင္းထက္ပန္ထားေရ ေ၀သာလီေက်ာက္လွီကားတိုင္းျပည္ကိုေတာင္မွ အုပ္စိုးေရလူတိသည္ ဟိႏၵဳတ္တိ၊ ျဗဟၼဏ၀ါဒနန္႔ မဟာယနဗုဒၶဘာသာ ရာထြန္းကားပါေရ ဆိုဗနာျဖစ္လားဖို႔ တတားေခ်ရာ လိုေရ။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးပညာသွ်င္တိ ဆြဲတင္ခလို႔ရာမလား။

အယွင္းဆံုးဥပမာ ျပရဖို႔ဆိုေက.....
ရြင့္ျဗာသတ္တိ ရာဇလိမ္တစ္ခုလုပ္ဗ်ာလ္ ႏွစ္အင္တန္ေလာက္ ကမၻာ့မီဒီယာတိမာ ၀ါဒျဖန္႔လိုက္စြာ အဂု ကိုယ္ရို႕ရင္ဆိုင္နီကတ္ရေရ ျပသနာအႀကီးသန္ ျဖစ္ပါလားေရ။ ဆရာႀကီးေမာင္ဗသိန္း၊ ေဒါက္တာေအးခ်မ္းရို႕ပိုင္ ပုဂၢိဳလ္တိ ရွိက ခံတိုက္နီလို႔ေတာင္ အားလံုးယွင္းဖို႔အတြက္ ေမေသေလာက္ၾကာလိ့ေမ မဆိုႏိုင္ပါသိ။

ကေကာင္းမၾကာသိ့ခင္ ဆယ္စုႏွစ္တိကလည္း ရိုးေတာင္တစ္ဖက္ပုဂၢိဳလ္တိနန္႔ စာမ်က္ႏွာထက္မာ သမိုင္းစစ္ထိုးခကတ္စြာတိ တြိဖူးလိုက္ရေရ။ ေယတြက္နန္႔ လူမ်ားမဖ်က္ႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္သမိုင္းကို ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားကတ္ပါ။ ကိုယ္ရို႕ကပါ ကိုယ့္သမိုင္းအုတ္ရိုးမာ ေညာင္ပိုင္ မစိုက္ကတ္ပါေက့။ ကိုယ့္လက္နန္႔ ကိုယ့္သမိုင္းပုရပိုက္ကို အက္ဆစ္တခ်က္ မပစ္ကတ္ပါေက့။

ေဒဂုေခာတ္မာ ကိုယ္ရီးဖို႔ေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို စိစံုေအာင္သိၿပီးမွ ရီးေရဆရာၾကီးတိ ဟိေရပိုင္၊ စာျဖစ္ေက က်ီယာဆိုေရပုဂၢိဳလ္က ပိုမ်ားနီပါေရ။ ေယတြက္နန္႔ သမိုင္းေၾကာင္းနန္႔ ပတ္သက္ရို႕ ရီးဖို႔ဆိုေက ၊ ဦးစံေရႊပု၊ ဦးေအာင္သာဦး၊ ဦးစံသာေအာင္ နန္႔ အဖိုးဦးသာထြန္း ရို႕ပိုင္ ေတာင္ႀကိဳ၊ ေျမာင္ၾကားက ဘုရားအပ်က္၊ ဇာတီအၿပိဳတိကို အေရာက္လားဗ်ာလ္ သမိုင္းၿခီရာ ေကာက္ၿပီးယာလား။ ေက်ာက္စာ၊ ပီစာ နန္႔ ပုရပိုက္တိၾကားမာ ဘ၀ကိုျမွဳတ္ႏွံၿပီးမွ ထြက္လာေရ သမိုင္းသုေတသီတိ ျဖစ္စီခ်င္ပါယင့္။ မဟုတ္ေက ဟိုသူ႔စြာကို ေဒသူ ကိုးကား။ ေဒလူ႔စာကို ဟိုလူ ကူးခ်နန္႔ ၀ိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ဒူေ၀ေ၀ ထဲမာ မြိနီကတ္စြာ ႏွစ္မနည္းပါယာ။

ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္စြာက ကိုယ့္မိ၊ ကိုယ့္ဖကို ထိုင္ဆဲနီေရလူကို နားရင္း၊ ပါးရင္း ပိတ္မသတ္ဘဲ လက္ခုပ္၊ လက္၀ါးတီးလို႔ အားပီးဗ်ာလ္၊ ထပ္လို႔ အက်ယ္ႀကီးဆဲရို႕ရေအာင္ ခရာ၀ ပီးစြာနန္႔ တူနီပါေၾကာင္း သိစီလိုပါေရ။

Research ဟိမွ Develop ျဖစ္ပါဖို႔။ မ်ိဳးဆက္ျပတ္ဖို႔ပ်င္နီေရ သမိုင္းခ်စ္လူငယ္ပညာသွ်င္တိ ေပၚေပါက္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါယင့္။

ေဂ်ာ္ဂ်ီ(ရခိုင္ျပည္)
(Feb.2014)